محدودیت های کاربرد dna در اثبات جرایم

امروز در سراسر دنیا روش های جدیدی برای اثبات وقوع جرم و انتساب آن به شخص خاص مورد استفاده قرار می گیرد که با نتایج مطمئن می تواند در محکومیت یا تبرئه ی متهمان مورد استفاده واقع شود. افزایش دقت این روشها باعث شده به طور گسترده در پزشکی قانونی مورد توجه قرارگیرد و دادگاهها نیز در بررسی های خود به این روشها استفاده کنند. در این روش نمونه های به جای مانده از مظنونان و قربانیان صحنه ی جنایت جمع آوری می شود و پس از استخراج و بررسی dna این نمونه ها،و تعیین توالی عناصر ژنی در قطعات dna می پردازند. تحلیل این توالی می تواند به کشف هویت صاحب آن نمونه بیانجامد. امروز در ایران نیز از این روش استفاده می شود اما اعتماد به نتیجه این روش باید با توجه به محدودیت ها و ضعف های آن صورت پذیرد. آلودگی نمونه ها و عدم دقت در انجام مراحل آزمایشگاهی می تواندنتیجه ی نادرست به بار آورد.